Воодушевувањето од Германија меѓу двете светски војни беше особено изразено кај водачите на бугарскиот јавен живот. Бугарската војска ја почитуваше германската моќ и ефикасност, и покрај последните горчливи денови од Првата светска војна
Како мала земја, Бугарија од 1878 година зависеше од наклоноста на една или повеќе од големите сили. До Првата светска војна, двете конкурентни сили во Бугарија беа Русија и Австрија, а Германија беше во заднина. По војната, германското влијание го замени австрискотот, а Италија исто така се вклучи во балканската политика. Советска Русија, по револуционерната пауза, ја продолжи традиционалната надворешна политика на царска Русија насочена кон контрола на Теснецот и пристап до Медитеранот.
Надворешните политички преференции играа голема улога во бугарската внатрешна политика, исто како што се однесуваа ставовите кон Велика Британија и Франција во американската политика за време на Џеферсоновата ера. Во меѓувоениот период, бугарските националистички групи генерално гледаа кон фашистичка Италија и Германија; демократските партии ги претпочитаа Франција и Велика Британија, иако тие исто така прогласија пријателство кон Советскиот Сојуз; а комунистите беа посветени на Москва. За нацијата како целина, поедноставно, но корисно правило беше дека има наклонетост кон Русија и восхит кон Германија.
